Ultras Kültürü

     Ultras, endüstriyel futbola karşı olan taraftarların oluşturduğu, Avrupa ve Güney Amerika'da yaygın olarak bulunan taraftar gruplarıdır.
     Ultras kavramı ilk olarak 1960'lı yıllarda İtalya'da görülmeye başladı. Modern futbola sonuna kadar karşı olan bu topluluk, maçta skor ne olursa olsun 90 dakika boyunca susmaz.

   TEMEL ULTRAS İLKELERİ

• Ultraslar takımın deplasman maçlarından bile takımı için tezahürat yapar.
• Deplasman, mevsim zorlukları veya uzaklık onlar için aşılamıyacak şeyler değildir.
• Ultraslar taraftarları bağımsızdır. Ne yönetim ne de medya, işleyişlerine karışamaz.
• Kavga karşıtı olan, gerektiğinde takımı için ölümüne savaşan taraftarlardır.

  Genel olarak bu gruplar Che Guevara, orak çekiç ve anarşinin sembolü olan "A" harfi gibi sembolleri ve renk olarakta (anarşizmi simgeleyen) siyah, (sosyalizmi simgeleyen) kırmızı renklerini kullanırlar. Bu ultras gruplarına örnek olarak Livorno'nun Brigate Autoname Livornesi, Milan'ın Fossa dei Leoni, A.C Arezzo'nun Fossa, Pisa Calcio'nun Ultras, Olympique de Marseille'nın Curva-Massilia, Galatasaray'ın ultrAslan, Fenerbahçe'nin Ultras FENER grubu da örnek olarak gösterilebilir.

   Bazı ultras grupları da politik propagandanın dışında kalmayı tercih ederler, bunlardan birkaçı olarak; AS Roma'nın Boys Roma ve TDR, Paris Saint Germain'nin Boulogne Boys, Real Madrid'in Ultras Sur, Dinamo Zagreb'in Bad Blue Boys, Hajduk Split'in Torcida grubları sayılabilir.

  Genellikle kale arkasında bulunurlar, bunun en büyük sebebi o dönemde kale arkası tribün fiyatlarındaki düşüşler oldu.

  Ultraslar için en önemli şey takımlarıdır, Holiganlarda ise genel olarak takım sevgisi daha azdır. 
Ayrıca Holiganlarla Ultasları ayıran en önemli fark holiganların herkese saldırmasıdır. Yani kadın, çocuk veya taraftar seyirci ayırımı yapmazlar. 
Ultraslar ise sadece rakip takımın ultras grupları ile veya polislerle kavga ederler.