GECELERİ PENCERENİ AÇIK BIRAK

Sen başımı elime yatırarak izleyemediğim sevgilim,
Sen, daha kazanmadan kaybettiğim...
Hiç öğrenemedim kaç farklı tonun var,
Hangi şarkıda, şiirde izin var.
Vazgeçtim artık yıldızlara basarak yürümeye çalışmaktan,
İçimde söylenmeyi bekleyen bir sürü sözcükle ve
Yazılmış olan bir avuç dolusu şiirimle...

Bir düzenin içindeydik sanki daha en başından,
Güneş bile farklı taraftan doğardı bizim için.
Aynı şehirdeysek rüzgar dahi tersine eserdi.
Olur ya, yanlışlıkla aynı gemiye binsek,
Deniz kendini ortadan ikiye bölerdi.

Bir sahil kasabasında büyük ve gösterişli bir evsin sen.
Çölde bir vaha, 5.45'de bir vapursun.
Ve bir papatya falısın, umutsuz bir gecenin ortasında...
Gelebilirim bir gece pencerenin kenarına.

Sen, kimi geceleri gökyüzüm olan benim,
Sen boynu uçsuz bucaksız olan sevgilim...
Aynı düşü kurmuşuzdur belki bir ara kim bilir,
Aynı sokaktan geçmişizdir farklı zamanlarda,
Belki ikimizin içinde de aynı kelebek uçuşmuştur...
Geceleri pencereni açık bırak, olur mu? 

Hasan Salih Kaymaz

2016